ข้าวมันไก่ทอด 10 บาทยังอร่อยได้เลย (ข้าวเค็มๆ ไก่ทอดสับมา 4 ชิ้นได้)… ชีวิตจะคิดอะไรมาก… ^ ^
นานนะเนี่ย กว่าจะรู้วิธีใช้ blog ใน wordpress เนี่ย… หาอยู่ตั้งนาน เพิ่มจะมารู้ว่าชั้นไม่ได้ login… จะไปรู้ได้ยังไงว่ามัน link มาจาก msn messenger แล้วมันจะไม่ login ให้เนี่ย.. ของเก่ายังทำให้เลย นี่แหล่ะน้าาา user experience!!! อย่างน้อย ‘as-is’ function ต้องยังมีอยู่ซิ ไม่งั้นก้อต้อง communicate + workaround ให้ด้วย (รู้สึกเหมือนออกนอกเส้นทางแล้วไงไม่รู้)….
เอาเถอะ… ต่อไปคงจะหัดใช้มันไปเรื่อยๆ… ไม่ได้เขียน blog บ่นมาจะครบครึ่งปีแล้วซินะ… ว่าแต่ มันทำ spell check ให้ด้วย การิ๊ดดด…
ป.ล. ต้อง special thanks to Ja-aye who ชี้ทางสว่างให้… (ชั้นม่ายด้าย log-in!!!!)
Posted in Uncategorized | Leave a Comment »
Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!
Posted in Uncategorized | 1 Comment »
วันนี้สาวๆนัดเจอกันไปเอาการ์ดแต่งงานของแป๋งค่ะ… นัดกันที่ตำนัวตอนเที่ยง ก้อกินๆเม้าส์ๆกันไป แล้วก้อไปแวะเยี่ยมโรงเรียนสอนฟิสิกส์ของจิ๊บ กิน coldstone แล้วก้อ shopping ต่อนิดหน่อย รู้ตัวอีกทีก้อซักสองทุ่ม (เดินนานเหมือนกันนะเนี่ย) ก้อเลยกลับบ้าน… นั่งรถไฟฟ้ากลับ ลงอ่อนนุชแล้วก้อขึ้นรถเมล์ย้อนกลับมาลงพระโขนง…. ก่อนกลับอาม่าก็โทรมาหาเหมือนกัน กลัวขึ้นรถผิดสาย เลี้ยงเข้าอ่อนนุชไปจะลำบาก… ตอนยืนรอก็เลยเล็งๆ เห็นคันนึงวิ่งมาจอดนานหน่อย ก็เลยส่องป้ายรถ (แหม ใครจะไปจำเบอร์ได้ว่า เบอร์ไหนไปไหน) เห็นมันผ่านคลองเตย ก็มั่นใจได้ว่าผ่านบ้านชั้นแน่ๆ (ไม่ค่อยถูกกับการเดาสายรถเมย์ค่ะ 95% วิ่งผ่านบ้านแน่ๆ มี 5% เลี้ยวก่อนถึงบ้าน ยังเคยขึ้นผิดมาแล้วเลย)… นี่คือเหตุการ์บนรถเมล์….
…เดินขึ้นตามคิวขึ้นรถเมย์ไป คนพอสมควร ไม่เยอะมาก มีเก้าอี้แต่ไม่ได้นั่ง… แหม ก็แค่สองป้ายเองนินา เสียทรัพยากรพอดี… นู๋จุ๊บก้อยืนถือกระเป๋าน้องแมว (ใส่เหรียญ) เตรียมหยิบเหรียญสิบให้เต็มที่เลย (ไม่รู้แล้วว่าตอนนี้มันกี่บาท สิบบาทน่าจะพอละนะ รถไม่แอร์)… ผ่านไปป้ายที่หนึ่ง กระเป๋าก็ยืนนิ่งๆ… เอ๊ะ เค้าลืมเก็บตังค์รึป่าวนะ… จนกระทั่งรถข้ามสะพานพระโขนง จะลงป้ายหน้าล่ะ เลยกระดิ๊บไปตรงประตูจะลง… เห็นกระเป๋ายืนอยู่ก็ถามเค้าว่า…
นู๋ฟู… ไม่เก็บเงินเหรอค่ะ….
กระเป๋า… รถคันนี้ขึ้นฟรีค่ะ
นู๋ฟู… (ยิ้มทำหน้าอึ้งๆ…)
กระเป๋า… ไม่เคยขึ้นรถเมล์ฟรีเหรอค่ะ (คนรอบข้างเริ่มหันมามอง)
นู๋ฟู… ไม่เคยค่ะ… (แหะๆ)
กระเป๋า… รถจะมีป้ายแดงๆหน้ารถนะค่ะ เป็นรถพิเศษ ขึ้นฟรี…
นู๋ฟู… (หะหะ)… ค่ะ… (เขินจริงๆ…)
นานๆทีจะได้ใช้สิทธิ์เงินภาษีของตัวเองซักที ไม่ค่อยชินแฮะ ฮาฮา…
Posted in Uncategorized | Leave a Comment »
sometime somewhere we were met…
glad to hear you are happy…
glad to see you are happy…
I make my own destiny…
for better or worse…
will never regret…
sometime somewhere we will meet… again…
Posted in Uncategorized | Leave a Comment »
จริงๆไปครั้งสุดท้ายก็ไม่น่าจะเกินสองเดือนนะ ทำไมอะไรๆมันเปลี่ยนไปเยอะจังเลย… ตั้งแต่มีสวนชื่อ สวนสนุกปลูกฝัน โผล่ขึ้นมาตรงคณะเภสัช…. ซอยตำนัวหายไป (เพราะว่าเค้าปิดถนนก่อสร้างเป็นเพิ่งชั่วคราว(หรือจะถาวรก็ไม่รู้)ให้พวกร้านที่ใต้สยามที่โดนเผามาเปิดกัน)… บ้านคุณหญิงย้ายไปอยู่ตึกสอนพิเศษตึกใหม่… เดินๆไปแล้วรู้สึกเหมือนมันไม่ค่อยจะเป็นที่ที่คุ้นเคยของเราอีกต่อไปแล้วแฮะ แม้ว่าจะมีร้านหน้าตาเดิมๆอยู่ให้เห็นอะนะ (หรือคนเราที่เปลี่ยนไป แก่ไปนะ เอิ๊กๆๆๆ)…. เหมือนสยามคนน้อยลง (คิดไปเองรึป่าว)… แถวนี้เหมือนมีแต่เด็กมัธยม พวกวัยรุ่นหน่อยคงไปสิงที่อื่นแล้วละ ฮาฮา
ว่าแล้วก้อหิว (ตอนเที่ยงคืน).. อยากไปกินข้าวผัดชาเล์ตรงมาบุญครองจัง (จำได้ว่าครั้งแรกเพื่อนๆพาไป ดูร้านแล้วไม่ค่อยน่าไว้ใจเลย คิคิ)…
Posted in Uncategorized | Leave a Comment »
อาทิตย์ที่ 1 ไข้ขึ้น เป็นหวัดค่ะ (เริ่มจากการนอนน้อยไปหน่อย…)
อาทิตย์ที่ 2 ไปตรวจสุขภาพ (ก้อถามหมอแล้วนะ ว่าเป็นหวัดตรวจสุขภาพได้มั้ย)
อาทิตย์ที่ 3 ไปตรวจเรื่องภูมิแพ้… แต่เจอไซนัสแทน… (เอ๊ะ ก้อก่อนหน้านี้นู๋เพิ่งเป็นหวัดมานิค่ะ)
อาทิตย์ที่ 4 ติดตามผลไซนัส
อาทิตย์ที่ 5 เป็นหวัดรอบที่สอง (ติดเข้ากั๊ตมา.. จำได้เพราะว่าได้ยาแก้หวัดแบบใหม่มา)
อาทิตย์ที่ 6 ขาเดี้ยง (ชั้นไปเตะใครในฝันมานะ จำไม่ได้จริงๆ)
อาทิตย์ที่ 7 เป็นหวัดรอบที่สาม… (ติดอาม่ามา… ทำไมมันติด loop แบบนี้นะ..)
การิ๊ดดดด นู๋ไม่ไปหาหมอแล้วค่ะ รู้สึกว่าทำไมช่วงนี้ใกล้ชิดหมอขนาดนี้นะ…
Posted in Uncategorized | Leave a Comment »
บันทึกวันพุธที่ 19 พฤษภาคม 2553
เมื่อทางรัฐบาลได้ตัดสินใจรุกคืบทำการคืนพื้นทีตรงลุมพีนีอย่างจริงๆจัง เวลา 13:45 น. ทางแกนนำเสื้อแดง โดยเริ่มจากนายจตุพร ตามด้วยนายณัฐวุฒิ ได้ขึ้นมาเจรจายุติการชุมนุม และอ้อนวอนให้ประชาชนเดินทางกลับ หลังจากนั้นก็ได้ไปมอบตัวที่สถานีตำรวจแห่งชาติ
ดีใจจัง… เรื่องมันจะจบแล้วใช่มั้ย ทำไมไม่ทำแบบนี้ตั้งนานนะ ในเมื่อคุมคนไม่อยู่ เหตุการณ์บานปลายขนาดนี้ ก็ควรจะเลิกตั้งนานแล้วนะ… แต่ก็ยังดี ดีกว่าไม่เลิก.. ดีใจๆ เสาร์อาทิตย์นี้คงจะได้ไปเดินเล่นสยามของเราแล้วใช่มั้ย.. อยาก shopping จังเลย….
ผ่านไปได้ซักพัก มีรายงานว่าประชาชนบางกลุ่มก็เริ่มเดินออก แต่ก็มีเสียงปืนไม่ขาดสาย แต่บางกลุ่มก็ไม่ยอมถอย ยังคงเดินหน้าปักหลักตรงนั้นต่อไป… และแล้วเวลาประมาณบ่ายสาม กลุ่มที่ไม่ยอมเลิก ก็จุดไฟเผาห้าง Central World… ผ่านไปหกชม ตอนนี้ไฟลามถึงชั้นบนสุดแล้ว เจ้าหน้าที่ไม่สามารถเข้าไปดับไฟได้ เนื่องจากยังมีการยิงกันไม่ขาดสายบริเวณนั้น… นอกจากนั้น ยังมีการจุดไฟเผาสถานที่สำคัญอีกหลายที่ เช่น โรงหนังสยาม ตลาดหลักทรัพย์ สถานีโทรทัศน์ช่องสาม.. ธนาคารหลายๆสาขาโดนบุกรุกทำลาย…
เสียใจจัง… การเผาบ้านเผาเมือง บุกรุกสถานที่สำคัญ ทำกันไปทำไม… ไม่ได้ดั่งใจแล้วทำลายข้าวของ… เห็นสถานที่ที่เคยไปบ่อยๆอย่าง CTW ถูกเผาทำลายแล้วมันเสียใจ โกรธ… ถ้าเป็นคนดี คงไม่ทำให้คนอื่นเค้าเดือนร้อน คงไมทำร้ายคนไทยกันเอง คงไม่ทำลายทรัพย์สินที่ไม่ใช่ของเรา… พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมา จะมีกี่คนที่จะไม่มีที่ทำงาน จะมีอีกกี่คนที่จะตกงาน แล้วจะมีอีกกี่คนที่ต้องล้มละลาย สิ้นเนื้อประดาตัว… เพียงเพราะการกระทำของคนเพียงบางกลุ่ม ที่อาจทำไปเพราะอารมณ์โดยชั่ววูบ หรือเลวโดยสันดาน…
ภาวนาให้ฝนตก เผื่อมันจะช่วยดับไฟที่กำลังเผาไหม้ เผื่อมันจะช่วยทำให้ใจของคนเราเย็นลง เผื่อมันจะช่วยทำให้อะไรๆมันดีขึ้น…. แต่แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีฝน…
Posted in Uncategorized | Leave a Comment »
วันนี้ได้ฤกษ์อยู่บ้านอีกวัน เพราะว่าสถานการณ์นอกบ้านมันไม่เอื้ออำนวยให้ออกไปลัลล้าได้… เป็นวันที่น่าเซ็งอีกอัน เพราะอยู่บ้านเปิดทีวีก็มีแต่รายงานข่าวเศร้าๆ… การชุมนุมเพื่อการเมืองมันก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกนะในความคิดของเรา แต่การปล้นสดมภ์ พังร้าน7-11… การทำลายข้าวของราชการ ของชาวบ้าน… การยิงทหาร ลากเค้าลงมาซ้อม ทั้งๆที่ทหารมีอาวุธ แต่เค้าไม่ได้มีจิตใจทำร้ายคุณซักนิด… การบุกรุกโรงพยาบาล การห้ามไม่ให้คนป่วยไปรักษา (หนำซ้ำยังลากเค้าลงมาทำร้ายต่อ)… …. มัน "ผิด" แม้ว่าคุณจะมีเหตุผลใดๆมาอธิบายก็ตาม เหตุผลมันอาจจะทำให้ศาลพิจารณาลดหย่อนโทษให้ในบางกรณี แต่มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงความจริงว่าเป็นการกระทำที่ "ผิด" แต่อย่างไร… …
นี่หรือคือประชาธิไตยที่คุณอยากได้… นี่หรือคือประเทศไทยที่คุณอยากให้เป็น… หากคุณคิดว่าไม่ใช่ เหตุใดคุณจึงไม่ออกมากล่าวตักเตือน อย่างน้อยแสดงความคิดเห็นว่าไม่เห็นด้วย ไม่สนับสนุน… แม้ว่ากลุ่มคนที่ทำตัวเช่นนั้นคุณจะเรียกพวกเขาว่าไม่ใช่คนของคุณ…
"ในบ้านเมืองนั้น มีทั้งคนดีและคนไม่ดี
ไม่มีใครจะทำให้คนทุกคนเป็นคนดีได้ทั้งหมด
การทำให้บ้านเมืองมีความปกติสุขเรียบร้อย จึงมิใช่การทำให้ทุกคนเป็นคนดี
หากแต่อยู่ที่การส่งเสริมคนดีให้คนดี ได้ปกครองบ้านเมือง
และควบคุมคนไม่ดีไม่ให้มีอำนาจไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้"
ไม่มีใครจะทำให้คนทุกคนเป็นคนดีได้ทั้งหมด
การทำให้บ้านเมืองมีความปกติสุขเรียบร้อย จึงมิใช่การทำให้ทุกคนเป็นคนดี
หากแต่อยู่ที่การส่งเสริมคนดีให้คนดี ได้ปกครองบ้านเมือง
และควบคุมคนไม่ดีไม่ให้มีอำนาจไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้"
พระบรมราโชวาทในพิธีเปิดงานชุมนุมลูกเสือแห่งชาติ
ณ ค่ายลูกเสือวชิราวุธ จังหวัดชลบุรี เมื่อวันที่ 11 ธันวาคม 2512
ณ ค่ายลูกเสือวชิราวุธ จังหวัดชลบุรี เมื่อวันที่ 11 ธันวาคม 2512
นี่ยังไม่ได้พูดถึงหัวข้อที่ขึ้นเลยใช่มั้ยเนี่ย… จริงๆแล้วมันเริ่มจากการหาช่องทีวีไร้สาระดู แล้วก้อดันบังเอิญเปิดมาเจอช่องสามจัดงานนาฎราช ซึ่งเป็นการประกาศผลรางวัลของคนทีวีและวิทยุ ที่รูปแบบงานดูแปลกออกไปอีกงาน แต่ hi-light ที่ทำให้ถึงกับอึ้งไปคือตอนที่พงษ์พัฒน์ขึ้นไปกล่าวบนเวทีหลังจากได้รับรางวัลดาราสมทบชายยอดเยี่ยม ดังนี้…
"เป็นรางวัลที่ได้รับบทบาทจากผู้ที่เป็นพ่อ ก็ขออนุญาติพูดถึงพ่อนิดนึง
พ่อเป็นเสาหลักของบ้าน
บ้านของผมหลังใหญ่ ใหญ่มาก เราอยู่กันหลายคน
ผมเกิดมาในบ้านหลังนี้สวยงามมากแล้ว สวยงามและอบอุ่น
บ้านของผมหลังใหญ่ ใหญ่มาก เราอยู่กันหลายคน
ผมเกิดมาในบ้านหลังนี้สวยงามมากแล้ว สวยงามและอบอุ่น
แต่ว่าจะเป็นแบบนี้ได้ บรรพบุรุษของพ่อ
เสียเหงื่อ เสียเลือด เอาชีวิตเข้าแลก กว่าจะได้บ้านหลังขึ้นนี้มา
จนมาถึงวันนี้ พ่อคนนี้ ก็ยังเหนื่อยที่จะดูแลบ้าน
และก็ดูแลความสุขของทุกทุกคนในบ้าน
และก็ดูแลความสุขของทุกทุกคนในบ้าน
ถ้ามีใครสักคน โกรธใครมาก็ไม่รู้
ไม่ได้ดั่งใจเรื่องอะไรมาก็ไม่รู้ แล้วก็พาลมาลงที่พ่อ
เกลี่ยดพ่อ ด่าพ่อ คิดจะไล่พ่อออกจากบ้าน
ไม่ได้ดั่งใจเรื่องอะไรมาก็ไม่รู้ แล้วก็พาลมาลงที่พ่อ
เกลี่ยดพ่อ ด่าพ่อ คิดจะไล่พ่อออกจากบ้าน
ผมจะเดินไปบอกกับคนคนนั้นว่า
ถ้าเกลียดพ่อ ไม่รักพ่อแล้ว จงออกไปจากที่นี่ซะ
เพราะที่นี่คือบ้านของพ่อ เพราะที่นี่คือแผ่นดินของพ่อ
ถ้าเกลียดพ่อ ไม่รักพ่อแล้ว จงออกไปจากที่นี่ซะ
เพราะที่นี่คือบ้านของพ่อ เพราะที่นี่คือแผ่นดินของพ่อ
ผมรักในหลวงครับ
และผมเชื่อว่าทุกคนที่อยู่ในที่นี้รักในหลวงเหมือนกัน
พวกเราสีเดียวกัน ศีรษะนี้มอบให้พระเจ้าแผ่นดิน"
และผมเชื่อว่าทุกคนที่อยู่ในที่นี้รักในหลวงเหมือนกัน
พวกเราสีเดียวกัน ศีรษะนี้มอบให้พระเจ้าแผ่นดิน"
นั่นซินะ… ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดว่าจะมีใครพูดได้ตรงใจมากที่สุด… คุณจะโกรธใคร เกลียดใครก็ช่าง คุณจะเลือกใคร ชอบใคร มันเป็นเรื่องของการเมือง… แต่จงอย่าได้มาแตะต้องพระเจ้าแผ่นดินอันเป็นที่รัก… คุณอาจจะเห็นดีเห็นงามกับคนที่เอื้อประโยชน์ให้เพียงชั่วครั้งชั่วคราว… มันเปรียบไม่ได้หรอกกับคนคนหนึ่งที่ทำเพื่อประชาชนมายาวนานกว่าหกสิบปี ถ้าคุณไม่รู้จริงจงอย่าพูด ถ้าคุณทำไม่ได้ก็อย่ามาวิจารณ์… นี่คือสังคม นี่คือการอยู่ร่วมกัน… หากคุณไม่สามารถปรับตัวให้อยู่กับคนส่วนใหญ่ได้ ไม่สามารถเคารพบูชาสิ่งที่คนเหล่านั้นเค้าเทิดทูนขึ้นไว้เหนือเกล้าได้… ง่ายๆ ก็จงอย่าอยู่…
Posted in Uncategorized | Leave a Comment »
คนเราน้า… อยากให้บังคับใช้กฎหมาย อยากให้จัดการอย่างเด็ดขาด แต่ก็รู้อยู่ในใจว่าเลือดสาดแน่นอน พอเลือดสาดก็หาว่าทำรุนแรงเกินไป
คนเราน้า… ถ้ากลัวคนอื่นจะขึ้นมาเป็นหัวหน้าแล้วไม่ทำตามคำพูดของคนก่อน ถึงตอนนั้นค่อยมาชุมนุมกันใหม่ก็ได้นิ
คนเราน้า… ตอนทำไม่คิด พอทำเสร็จแล้วกลัวติดคุก
คนเราน้า…..
Posted in Uncategorized | 1 Comment »
F o o j a n 